Cypr - Nikozja cz. 2

Stolica Cypru, Nikozja kiedyś wyglądała tak:. 

Do miasta można było się dostać trzema bramami. Przetrwały do dziś, ale każda znajduje się w innej strefie. W poprzednim wpisie pokazywałam Wam bramę Kireńską, która jest po stronie tureckiej.

Brama Pafos wylądowała w strefie buforowej i w ogóle nie mam jej zdjęcia. A najważniejsza, brama Famagusty jest w części greckiej. 

Mury otaczające niegdyś Nikozję, dziś nie mają już znaczenia, współcześnie ważniejsze są zasieki, które powodują, że plan miasta wygląda tak:

miasto ma tylko część południową

Zaś resztki murów i fosy zostały wykorzystanie w rozmaity sposób. Między bramą Famagusty, a pomnikiem Wolności poświęconym bojownikom organizacji EOKA walczącej z brytyjskimi kolonizatorami, 

dwóch bojowników podnosi kratę więzienia i uwalnia Cypryjczyków

fosa została zmieniona w zielony skwer, gdzie przychodzą ludzie z psami. 

Nad nimi rosną pomarańcze, 

a wzdłuż przeciwnej strony ulicy ciągnie się akwedukt – nie starożytny, ale z XVIII wieku. 

W bardziej centralnej części miasta fosę przerobiono w miejsce spotkań towarzyskich młodzieży.

Mniej więcej w tym miejscu rozpoczyna się główna ulica nikozyjskiej starówki (południowej), czyli Ledra Street. 

Nie jest jakoś szczególnie długa (choć przed podziałem miasta była najdłuższa w całej Nikozji), bo po kilkuset metrach kończy się murem i przejściem granicznym, ale ma ambicje bycia ulicą znaczącą. 

to już fragment za granicą, kiedyś pewnie była to jedna ulica

To tu można się przechadzać w cieniu rozpostartych nad głowami kolorowych żagli, 

zjeść tradycyjne greckie dania i posłuchać lokalnej muzyki.

Ledra Street jest główna, jednak nie najładniejsza. Dlatego trzeba koniecznie skręcić gdzieś w bok i pospacerować po innych, mniejszych, ale za to bardziej malowniczych uliczkach. 

Fajnie przy okazji zajrzeć do jakiegoś kościoła. Greckie różnią się od prawosławnych występujących u nas, czy u naszych wschodnich sąsiadów, tym, że nie strzegą dostępu do ikonostasu. 

fragment ikonostasu w kościele Michała Archanioła,
którego budowa - jak głosił napis przy wejściu -
rozpoczęła się 3 maja, a skończyła 25 listopada
1695 roku

Można podejść zupełnie blisko, a nawet zajrzeć do miejsca, do którego wstęp ma tylko kapłan. No i obrządek grecki jest litościwszy dla wiernych – u nas w cerkwi trzeba przetrwać całe nabożeństwo na stojąco, w cypryjskich kościołach jest, gdzie usiąść.

nie znam przeznaczenia tych dań,
a było ich w kościele całkiem sporo

Podczas spaceru warto też odwiedzić Muzeum Nikozji. Można się w nim sporo dowiedzieć o skomplikowanej cypryjskiej historii. 

osmańskie łyżeczki, niektóre z sułtańską pieczęcią

podział miasta

Niedaleko murów miejskich jest też muzeum bajek, ale niestety otwarte jest tylko jeden dzień w tygodniu i jak się domyślacie, nie był to żaden z dni, w których byłam w Nikozji.

Za to udało mi się znaleźć prawdziwy supermarket. Nie mały sklepik osiedlowy ani spożywczak dla turystów, tylko zwykły sklep dla ludzi. 

Ucieszyłam się, bo bardzo lubię odkrywać kulinarne skarby krajów, które zwiedzam. Tym razem miałam głównie nadzieję na śródziemnomorskie aromatyczne zioła. Ruszyłam zatem śmiało do działu z przyprawami i…

Ale i tak podobało mi się w supermarkecie. 

Moje koleżanki i kolegę z pracy przed jedzeniem marynowanych jajek uratowało tylko to,
że nie mogłam ich zabrać do bagażu podręcznego

A najbardziej jego wielokulturowość. Znalazłam i słodycze na ramadan

i gadżety na rozpoczynającą się akurat bułgarską martynicę. 

W ogóle Cypr jest bardzo różnorodny – w niedzielny poranek na ulicach Nikozji czułam się zupełnie jak w Manili, Filipinek było zdecydowanie więcej niż wszystkich innych ludzi razem wziętych. A jeśli chce się kupić produkty z Indii czy Polski (nie tylko przyprawę do karkówki), to bez problemu można znaleźć stosowny sklep.

nas to połączenie może nieco dziwić,
ale kulinarnie jest uzasadnione

I to nie tylko w Nikozji, ale i w innych cypryjskich miastach, o których opowiem następnym razem 😊 

Nikozja