To, że greckie wyspy są piękne, wiedzą wszyscy. I ci, którzy tam byli i ci, znający je jedynie ze zdjęć i opowiadań. Uroda stolicy Grecji nie jest już tak oczywista.
Większość osób wracających z Aten, opowiada o tym mieście z niechęcią – że nic ładnego, że bałagan, śmieci i pomazane budynki.
No cóż, może faktycznie nie jest to najbardziej wymuskane miasto świata, a jego mieszkańcy odznaczają się innymi zaletami niż umiłowanie do pedantycznego porządku.
Ale czy ułożenie wszystkiego pod linijkę jest tym, co chwyta za serce i każe w szare listopadowe wieczory tęsknić za jakimś miejscem?
Mnie tam się w Atenach podobało. A dlaczego?
Bo są tam ciche uliczki, wzdłuż których stoją kamienice z
balkonami opanowanymi przez nieokrzesaną roślinność.
Bo niespodziewanie pod samym domem wyrósł mi targ ze słodkimi morelami, pękami ziół i bimberkiem w plastikowych butelkach.
Bo na zwykłym osiedlowym placyku można posiedzieć na ławce z widokiem na antyczną kolumnę.
Bo wśród nowoczesnych budynków i starożytnych ruin co chwilę trafia się na przycupniętą nieśmiało cerkiewkę.
Bo wystarczy odejść 50 metrów od głównego szlaku turystycznego, by znaleźć knajpkę, której właściciel, wybudzony ze sjestowej drzemki, z chęcią zasiądzie z Wami do szklaneczki wina i partyjki tryktraka.
Bo wystarczy pojawić się w jakiejś restauracji dwa razy, by stać się przyjacielem i zasłużyć nawet na darmową sałatkę grecką.
Bo koty mówią, że dobrze im się wiedzie w tym mieście.
No i bo Ateny wspaniale realizują koncepcję państwa-restauracji, którą popieram całą sobą.
Spędziłam w tym mieście trzy dni. Myśl, że chciałabym tam pomieszkać kilka miesięcy, przyszła drugiego dnia i nie opuściła mnie do dziś.
 |
| plaża, na którą można dojechać tramwajem też nie należy do wad Aten |
Może znacie kogoś, kto wyjeżdża i trzeba mu podlewać kwiatki na ateńskim balkonie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz