Maroko - Marrakesz

 Pierwszy raz byłam w Maroku kilkanaście lat temu. Z tamtej wizyty z Marrakeszu zapamiętałam wąskie uliczki medyny, 

chaos placu Dżami al-Fana (taką pisownię proponuje Wikipedia, nie wiem, co o niej sądzić), 

w dzień jest w miarę spokojnie, cała zabawa zaczyna się po zmierzchu

kolorowe zdobne buty i sukienki, 

dywany, 

aromatyczne zioła 

i malowane talerze. 

biżuterii też nie brakuje

Teraz do tego obrazu dołożyłam kilka innych elementów. Udało mi się zobaczyć miasto współczesne,

 

wciąż orientalne w duchu, ale śmiało stające w jednym szeregu z najbardziej dumnymi stolicami świata. 

dworzec kolejowy

Od europejskich metropolii różni je (moim zdaniem zdecydowanie na plus) umiłowanie kolorów i wzorów. Widać to dobrze w Ogrodzie Majorelle. 

Założył go francuski orientalista Jacques Majorelle, ale nie wiem, czy to on poprzeplatał zieleń roślin z całego świata barwą indygo – tak charakterystyczną dla ludów Sahary. 

indygo można kupić w postaci takich grudek
 albo gładkiego proszku

Być może zrobili to dopiero późniejsi właściciele ogrodu – Yves Saint-Laurent i Pierre Bergé. Pewne jest, że to oni otworzyli w ogrodzie muzeum etnograficzne, w którym można zobaczyć wiele naprawdę ciekawych eksponatów ukazujących kulturę i tradycje berberyjskie. 

Są tam i piękne stroje i bogata biżuteria i wielkie młotki do kruszenia głów cukru i imponujące śledzie do pustynnych namiotów. Niestety w muzeum nie wolno robić zdjęć, więc pokażę Wam tylko ogród, 

a z berberyjską kolekcją będziecie musieli zapoznać się sami podczas wizyty w Marrakeszu, do której Was szczerze zachęcam.

kwiaty i owoce granatu

Sami też najlepiej ocenicie walory smakowe kawy serwowanej w Dar el Bacha. 

Miejsce to niezwykłe. Kawiarnia usytuowana jest w pałacu paszy Marrakeszu, zbudowanym na początku XX wieku. Żeby napić się kawy podawanej w złotym dzbanku, 

trzeba czekać w kolejce prawie godzinę. Ale nie jest to czas stracony, ponieważ można go wykorzystać na zwiedzanie pałacu. Największe wrażenie robi wewnętrzny ogród otoczony podcieniami. 

Pełno tu orientalnego piękna, arabesek, mozaik i zapachu kwiatów. 

Sale wkoło dziedzińca przekształcone zostały w małe muzeum, w którym zapoznać się można między innymi z żydowskim dziedzictwem Maroka. 

W pałacu działa też sklep z kawami świata. Wygląda pięknie, ale ceny ma astronomiczne, więc poprzestałam na podziwianiu.

Za to w kawiarni płaci się zupełnie zwyczajnie, można więc pobawić się w degustatora i spróbować kaw rozmaitych gatunków i z przeróżnymi dodatkami.

A jeśli komuś wciąż za mało przepychu, może pójść obejrzeć jeszcze jedno miejsce, w którym woda tryska ze złotych fontann, 

puszyste dywany uginają się pod stopami, a w ogrodach są nawet czerwone kaktusy. 

Wszystko to znajduje się w hotelu Mamounia, którego nie polecam Wam jako miejsce noclegowe, a raczej jako atrakcję turystyczną, dzięki której na sto procent upewnicie się, że przybyliście do krainy z baśni tysiąca i jednej nocy.

Choć właściwie, kręcąc się tylko po uliczkach medyny, też ma się takie wrażenie.