Obiady czwartkowe

Dziś na obiad proponuję ryż ze szpinakiem według tradycyjnego przepisu z wyspy Dżerba. Gotować będę nie ja, tylko szef kuchni Instytutu Języków Żywych w Tunisie.

Oto on, wrzuca właśnie do garnka harissę, czyli składnik absolutnie niezbędny do każdego, powtarzam - do każdego dania tunezyjskiego.

Oprócz harissy do ryżu potrzebujemy (przepis na ryż znajduje się na dole strony):

 

Jednymi z najważniejszych składników dania są dwa rodzaje liści, jedne to szpinak i z tym nie miałam problemu, natomiast drugiego typu zieleniny długo nie potrafiłam rozszyfrować. Na szczęście moi kursowi koledzy są ludźmi światowymi i z pomocą internetu znaleźli odpowiedź na pytanie, czym jest „salak”. Okazało się, że to po prostu botwina. Zmylił mnie brak czerwonawych łodyżek, najwyraźniej afrykańska wersja różni się trochę od naszej.

szpinak, botwina, kurczak, marchewka, ryż, koncentrat pomidorowy, harissa, cebula, natka i przyprawy, wszystko wrzuca się do jednego garnka

 

Po rozwiązaniu liściastej zagadki, cała reszta poszła gładko. Liście i kurczak zostały pokrojone, wymieszane z ryżem, harissą, koncentratem pomidorowym oraz przyprawami, polane obficie oliwą z oliwek i umieszczone w garnku zwanym kuskusiją, bowiem zazwyczaj przyrządza się w nim kuskus.

zdjęcie wykonano w kuchni w akademiku, więc sami rozumiecie, sterylnie nie jest...

 

U nas kaszkę tę wystarczy zalać wrzątkiem, ale tunezyjskie odmiany – a jest ich co najmniej kilka – należy gotować na parze przez 15-20 minut. I do tego właśnie służy zestaw dwóch garnków, z których jeden jest tak naprawdę durszlakiem.

My za pomocą tego urządzenia ugotowaliśmy ryż. Na to, żeby i ryż i kurczak były miękkie potrzeba około 40 minut. Po tym czasie potrawę wykłada się na talerze i zajada pomagając sobie bagietką, która w Tunezji pasuje do wszystkiego.

Danie jest sycące i chyba dość lekkostrawne, więc bez oporów można pozwolić sobie na deser, zwłaszcza, że dziś proponuję koktajl owocowy. O, na przykład taki, z bananów, jabłek, brzoskwiń i jeżyn.

 

Tunezyjski krajobraz nie obfituje w „lasy litewskie, tak powabne i tak pełne krasy”, więc najpierw pomyślałam, że to morwy, ale przyjrzawszy się z bliska dekoracji koktajlu (przygotowujący go pan włożył w ozdabianie szklanki dużo serca, mam nadzieję, ze to doceniacie) dochodzę jednak do wniosku, że mamy do czynienia z jeżynami. Tak czy siak, koktajl pyszny, zdrowy i wspaniale wieńczący dzisiejszy obiad, prawda?