Weekend w Susie

Do Susy pojechałyśmy na weekend (uszczuplony o wizytę w Al-Dżamie) i okazało się, że to trochę za mało, bo w mieście tym znajduje się całe mnóstwo ciekawych miejsc. Weźmy chociaż taki ribat, czyli klasztor-warownię, w którym od około 800 roku przez kilkaset lat mieszkali mnisi-wojownicy.

W czasie pokoju zajmowali się nauczaniem, zaś gdy nadchodziło zagrożenie, ich uczelnia zamieniała się w twierdzę, stanowiącą schronienie dla miejscowej ludności. Budowla to imponująca a do tego dysponująca wieżą, z której rozciąga się wspaniały widok na miasto i morze, bo Susa – jak wiele tunezyjskich miejscowości – leży wzdłuż morskiego brzegu. Bardzo śmiesznie wyglądają wielkie okręty, które cumują praktycznie w centrum miasta. O, proszę, tu widać: ulica, samochody, statek…

 

 albo tu: meczet, domy, statek…

 

Podobno w Susie są też piękne plaże, ale my nie miałyśmy czasu na wylegiwanie się na piasku, bo i tak z ledwością zdążyłyśmy zobaczyć to, co sobie zaplanowałyśmy (udało się tylko dlatego, że katakumby były zamknięte i zaoszczędziłyśmy trochę czasu…). Jak zwykle bowiem, oprócz atrakcji opisanych w przewodniku natrafiłyśmy na ciekawe miejsca, które obejrzałyśmy dzięki życzliwości tubylców. Tak było w przypadku tureckiej łaźni.

 Przechodziłyśmy przypadkiem koło takich drzwi:

Myślałyśmy, że to wejście do łaźni, okazało się jednak, że znajduje się za nimi kotłownia. Pan, który w niej pracuje, i chyba mieszka, pokazał nam najpierw dokładnie wszystko w tym małym pomieszczeniu,

trochę było wąsko, ale pan zaprosił nas serdecznie. Z tyłu widać piec grzejący wodę do łaźni

 

 a potem zaprowadził nas od drugiej strony do właściwego wejścia do łaźni. Co prawda był to akurat czas przeznaczony dla mężczyzn, więc nie mogłyśmy zajrzeć do pomieszczeń kąpielowych, ale obejrzałyśmy wszystkie wyłożone kafelkami sale wypoczynkowe.

przyjemnie, prawda?

 

Pan zachęcał nas też do przyjścia tego samego dnia nieco później, bowiem za kilka chwil miała zacząć się pora kobieca, ale podziękowałyśmy odmownie. I tylko po części dlatego, że pan powiedział, że podgrzewa wodę do temperatury 120°C (!)

łaźnia męska, a po odwróceniu tablicy

 

łaźnia damska

 

Inną, niezaplanowaną, ale bardzo pouczającą i interesującą była wizyta w sklepie z odzieżą dla ortodoksyjnych muzułmanek.

reklama sklepu

 

Sprzedająca tam pani zakryta była szczelnie od stóp do głów. Miała nawet  rękawiczki na dłoniach i oczy zasłonięte drobną firanką. Trochę lękam się takich osób, bo stereotyp każe upatrywać w nich fundamentalistów wrogo nastawionych do przybyszów z Zachodu. Jednak – jak to często bywa – rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Pani nie miała akurat klientek i z chęcią wdała się w rozmowę, odpowiadając nawet na nieco głupie pytania o falbanki i pelerynki.  

w środku suknia ślubna, po prawej pelerynka świadcząca o tym, że nawet w świecie surowych zasad jest miejsce na modę

 

Dowiedziałyśmy się więc, że na ulicę należy zakładać odzież w kolorach nieatrakcyjnych, to znaczy: czarną, brązową, szarą, beżową, khaki, fioletową (zdaje się, że choć Europejki kierują się przeciwnymi pobudkami, to wybierają dokładnie takie same kolory, o czym najłatwiej przekonać się patrząc na nasze zimowe kurtki i płaszcze).

 

Pod okrycie wierzchnie właściwie nie trzeba nic zakładać, ale jednak nosi się spodnie, na wypadek, gdyby wiatr podwinął rąbek sukni. Z rękawami nie ma takiego problemu, bo zakończone są pętelką na palec, która uniemożliwia przypadkowe podwinięcie.  Wszystko to pani sprzedawczyni opowiadała z ochotą i uśmiechem, który choć ukryty pod nikabem, był wyraźnie odczuwalny.

pani miała na sobie nikab z siateczką na oczy, podobny do tych wiszących na górze

 

Uśmiechały się też do nas panie w domu towarowym z artykułami dla turystów.

turystyczne centrum handlowe z zewnątrz

 

i w środku

 

Jedna z nich, pomagająca nam przy zakupie spodni, próbowała mnie zagadywać. Nie rozumiałam ani słowa (a przecież mam zaświadczenie o uczestnictwie w 105 lekcjach!) i już się chciałam zmartwić, ale szczęśliwie okazało się, że pani mówi do mnie w dialekcie, bo... arabski zna słabo!

Ja na razie jeszcze też, a jutro egzamin, więc pozwolicie, że dziś na tym skończę, a o najładniejszym miejscu w Susie oraz o oficjalnych atrakcjach turystycznych tego miasta opowiem Wam jutro.

pozdrowienia z Susy

 

PS uprzedzając ewentualne pytania informuję, że symbol ryby - bardzo popularny w Tunezji - jest znakiem pomyślności i nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem.