Obiady czwartkowe

Kilka dni temu z Bliskiego Wschodu przyjechała do mnie kawa. Wyglądała niepozornie, ale kiedy razem z cukrem oraz wrzątkiem znalazła się w tygielku i zaczęła bulgotać brązowymi bąbelkami, moją kuchnię wypełnił cudowny aromat.

 A kilka minut później kardamonem pachniało już i w przedpokoju i w pokoju i w łazience, a nie zdziwię się, jeśli i sąsiedzi zostali obudzeni zapachem, który natychmiast przenosi człowieka do Damaszku, Ammanu, Tunisu czy Kairu.

dobrą bliskowschodnią kawę trzeba koniecznie gotować w takim tygielku

Nie wiem, jak Wy, ale dla mnie zapachy są chyba najsilniejszymi nośnikami wspomnień. I kiedy stoi przede mną filiżanka mocnej słodkiej kawy, a woń kardamonu wnika do każdego zakamarka mieszkania, po prostu nie mogę nie myśleć o tych wszystkich kawiarniach i herbaciarniach Bliskiego Wschodu, gdzie miałam szczęście siedzieć i przy szklaneczce – obowiązkowo słodkiej – kawy czy herbaty, przyglądać się mojemu ulubionemu kawałkowi świata.

Tak więc, dziś nici z gotowania. Będziemy pić kawę i wspominać.

Iracki Irbil

 

i kawiarnię pod cytadelą

 

marokańską Casablankę

 

i oczekiwanie na herbatę (zwróćcie uwagę na cukier)

 

kawiarnię w Diyarbakir w tureckim Kurdystanie

 

(takie szklaneczki mam też w domu, idealnie pasują do ręki)

 

stolicę Kataru, Ad-Dauhę

i kawiarnię na starym mieście

 

wioskę w górach Jemenu

 

i sklepiko-herbaciarnię (chłopcy mają policzki wypchane katem)

 

piękno skał i starożytnych budowli jordańskiej Petry

 

i kawę, na którą zaprosiła nas pewna starsza Beduinka

 

oraz wspaniałości Damaszku

 

na które patrzyłam z tej kawiarni na wzgórzu

 

Kawa wypita, koniec przerwy, trzeba brać się do roboty. Tylko jak, skoro uparta woń kardamonu nijak nie pozwala się skupić...