Muzeum Warszawskiej Pragi

W zeszłym tygodniu odbyło się huczne otwarcie Muzeum Polin. Na uroczystość przyjechał prezydent Izraela, były koncerty i wydarzenia towarzyszące. Tyle się o tym mówiło, że jakoś nie starczyło już czasu, żeby zauważyć otwarcie innego, także długo wyczekiwanego muzeum.

tak będzie w muzeum w przyszłości

Otóż od kilku dni można odwiedzać Muzeum Warszawskiej Pragi. Piszę odwiedzać, a nie zwiedzać, bo w muzeum tym wciąż niewiele jest eksponatów. Ale i bez nich warto się tam wybrać i to z kilku powodów.

na razie tylko makieta ekspozycji

 

Po pierwsze, mieści się ono w jednym z najstarszych budynków nie tylko Pragi, ale i całego miasta. W Warszawie niewiele się zachowało XVIII-wiecznych budowli, a jedna z kamienic należących do posesji przy Targowej 50/52 pamięta nawet rzeź Pragi z 1794 roku.

Po drugie, w muzeum można posłuchać bardzo ciekawych opowieści starych prażan. Nie tylko o pyzach na bazarze Różyckiego, ale też o tureckiej piekarni na rogu Białostockiej i Targowej oraz Chińczykach produkujących sandały i reperujących zegarki.

każde czarne kółko to jedna opowieść

Po trzecie serce rośnie, gdy patrzy się na zdjęcia przedstawiające budynki muzealne sprzed kilku lat i porównuje je z dzisiejszym ich wyglądem. Jakże pięknie będzie na Pradze, gdy wszystkie domy zostaną w ten sposób odremontowane!

wewnątrz nowoczesność, za oknem wciąż stara Praga

 

No i wreszcie po czwarte – najlepsze zostawiłam na koniec – w jednym z budynków muzeum można oglądać odrestaurowane pomieszczenia 2 żydowskich modlitewni. Znajdujące się w nich malowidła ścienne – odkryte pod koniec lat 90-tych – powstały przed wojną, na największym z nich napisano, że ufundowali je w 1934 roku bracia Israel Jehuda, Jehoszua, Josef i Zew – synowie Dawida Grinsztejna. Oprócz tej dużej kompozycji, przedstawiającej Żydów modlących się pod Ścianą Płaczu oraz grób Racheli w Betlejem, w obu pomieszczeniach widać też dekoracyjny fryz ze znakami zodiaku w kalendarzu hebrajskim.

 

W modlitewniach nie ma żadnych sprzętów, sale są zupełnie puste, ale to i tak cud, że zachowało się choć tyle. Przecież po 1940 roku, gdy żydowscy mieszkańcy kamienicy musieli się przenieść do getta, nikt nie dbał o zachowanie wystroju tych wnętrz. Użytkowane były jako warsztat ślusarski i samochodowy, magazyn oraz pracownia krawiecka. Ściany zostały zamalowane i tylko szczęśliwy traf sprawił, że zabytkowe malowidła nie przepadły zupełnie. Warto więc wybrać się na Pragę i rzucić na nie okiem.

 

A potem można jeszcze wejść na taras sąsiedniego budynku i spojrzeć z góry na bazar Różyckiego.

najsłynniejszy warszawski bazar

 

Skojarzenie z targowiskiem w ghańskim Kumasi pojawiło się natychmiast i nie chciało opuścić mojej głowy. Pozwolicie więc, że na zakończenie wizyty w warszawskim muzeum pokażę Wam zdjęcie z największego bazaru Afryki Zachodniej J

 

i najważniejszy  ghański bazar